In het boek Rose vertelt Rosita Steenbeek het levensverhaal van haar grootmoeder, dochter van een joodse moeder en een Duitse vader, die trouwt met een Nederlandse dominee en als Duitse jodin terechtkomt in Klaaswaal. Zij is getuige van het bombardement op Rotterdam. Haar man sluit zich aan bij het verzet en leden van Roses familie komen in de oorlogstijd aan verschillende kanten van het front terecht.
In deze documentaire vertelt Rosita Steenbeek, samen met haar moeder, over haar bewogen familiegeschiedenis. Maar ook over goed en kwaad, over vergeving en over hoe moeilijk het is om de wereld in te delen in zwart en wit.

De Kaapverdische muzikant João Silva (1929), beter bekend als Djunga de Biluca, woont sinds de jaren vijftig in Rotterdam en is de oprichter van het platenlabel Morabeza-records. Hij bracht veel lp’s uit met muziek van verschillende Kaapverdische artiesten. João Silva heeft vanuit Rotterdam meegestreden voor de onafhankelijkheid van Kaapverdië. Amílcar Cabral, leider van de onafhankelijkheidsbeweging, moedigde João Silva aan om de Kaapverdische cultuur veilig te stellen. Zijn muziekcollectie is door het Stadsarchief Rotterdam verworven, gedigitaliseerd en zo voor de toekomst veiliggesteld. Ter gelegenheid daarvan is deze film gemaakt.

De documentaire De Aanval is samengesteld uit het historisch film- en fotomateriaal van de 12 meter brede filmschermen uit de tentoonstelling De Aanval - mei 1940, vijf dagen strijd om Rotterdam. Centraal in deze film staan de verhalen van ooggetuigen vanuit drie perspectieven - de verwarring bij Rotterdammers, het verzet van de Nederlandse militairen én de ervaringen van Duitse soldaten.
De Tweede Wereldoorlog is een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van Rotterdam. Door hier samen bij stil te staan, zorgen we voor onderlinge verbondenheid en een gedeelde geschiedenis. Deze remake van de beelden uit de tentoonstelling draagt hier voor een belangrijk deel aan bij.

In 2016 bestond het rijksmonument Tuindorp Vreewijk 100 jaar. Ter gelegenheid van dit eeuwfeest organiseerde Stichting Vreewijk een bioscoop in een voormalige groentewinkel aan de Groenezoom. Diafragma Films stelde het programma samen: vier cineacfilms met fragmenten uit historische televisieprogramma’s en 8mm-familiefilms en een aantal nieuw gemaakte korte films. In de vier films van zestig minuten vertelt Angelique Boel aan de hand van haar familiealbums over haar jeugd in Vreewijk en geeft Aad van Boven tekst en uitleg bij een film van haar vader over de chaotische bevrijdingsdagen in 1945 in Vreewijk. In de bioscoopzaal waren op aparte monitoren korte films te zien over het werk van fotografen uit de buurt, zoals persfotograaf Ary Groeneveld en amateurfotograaf Adriaan Langejan.

Twaalf ooggetuigen vertellen over hun herinneringen aan de hand van foto’s en veel onbekend en uniek 8mm-amateur filmmateriaal. De geïnterviewden maakten als kind of tiener de voedseldroppings mee; ze zagen hoe vrouwen uit hun huizen werden gesleurd omdat ze met Duitse soldaten waren omgegaan; ze waren getuige van plunderingen en van gewapende Binnenlandse Strijdkrachten in de straten. Ze namen allen deel aan de massale vreugde bij de intocht van de Canadezen op 8 mei, gevolgd door de vele straatfeesten. De euforische feeststemming hield wekenlang aan. De voedseldroppings, de verwarring, de intocht en zelfs de eerste spontane buurtfeesten werden vastgelegd door een aantal amateurfilmers. Zij hadden speciaal voor de bevrijding hun laatste 8mm-filmrolletje bewaard. Leo Akkermans filmde als enige al op 7 mei een jeep met Amerikaanse militairen die door een haag van uitgelaten Rotterdammers de Coolsingel opreed. Jan Pijpers werd door zijn vader gefilmd toen hij op een bevrijdingsfeest in de Allard Piersonstraat een wit konijn won met zijn versierde step. En op een ander buurtfeest in de Doklaan op Zuid begon Elly Roy haar zangcarrière.

In mei 1940 werd de slag om Nederland uitgevochten in Rotterdam. Na vier dagen hevige gevechten in het centrum van Rotterdam komt het bombardement op 14 mei 1940 voor iedereen onverwacht: verlammende angst, paniek en koele berekening; iedere Rotterdammer had zijn of haar eigen reactie op één van de eerste grote luchtbombardementen in de geschiedenis. Elf ooggetuigen vertellen over hun herinneringen aan die eerste oorlogsdagen en het verwoestende bombardement: een marinier, een verpleegster, een brandweerman, een scholiere en een leerling-architect, die toen aan de restauratie van de Laurenskerk werkte. Hun verhalen blijven bij door de absurde situaties, schokkend alledaagse details en aangrijpende gebeurtenissen. Niemand was voorbereid op een oorlog. Soldaten in huis, doden op straat, een vlucht naar veiliger oorden weg uit de brandende stad. In enkele dagen stortte het vredige leven van de Rotterdammers volledig in.
De interviews worden aangevuld met fragmenten uit archieffilms en opnames van filmamateurs, begeleid door voorgelezen passages uit dagboeken en brieven van Duitse soldaten.
In Mei is een documentaire in de oral history-traditie die recht doet aan een vaak vergeten hoofdstuk uit het begin van de Tweede Wereldoorlog.

De documentaire portretten geven een kijkje in de keuken van uiteenlopende Rotterdamse fotografen. In korte interviewfragmenten geven ze weer wat hun beweegt, waar ze naar zoeken en wat hun frustreert in het maakproces. Maar er wordt vooral nauwkeurig geobserveerd hoe de fotografen te werk gaan, zonder veel uitleg en achtergrondinformatie. Rode draad is de werkwijze van het energieke duo Ari Versluis & Ellie Uyttenbroek, die al jarenlang uiteenlopende kledingstijlen vastleggen. Gegoten in een strak en consistent vormidee vormt hun oeuvre een geschiedenis van kleding en subculturen. De luchtfoto’s van Gerco de Ruijter ontstaan op een verrassend ambachtelijke wijze. Met zijn vlieger trekt hij door de randgebieden van Rotterdam, om de verschillende landschapstypes tot vervreemdende, bijna abstracte foto’s te maken. Rince de Jong combineert haar dagelijkse werk als hondenuitlaatster met het maken van hondenportretten, waarin ze de relatie tussen mens en hond onderzoekt. In het uitgestrekte industriële havengebied maakt Hans Wilschut monumentale foto’s, terwijl Janine Schrijver als documentair fotograaf in stadsparken op zoek is naar ‘verhalende tafereeltjes’.

Begin jaren zeventig kon Hooimeijer beschuitfabriek in Barendrecht nauwelijks Nederlandse werknemers vinden en werden Marokkaanse ‘gastarbeiders’ met open armen ontvangen. Veertig jaar later zijn die Marokkanen met pensioen. Hoe kijken zij terug op hun leven en werk in Nederland? Tegen het decor van de beschuitfabriek waar zijn vader directeur was, reconstrueert Jeroen van Bergeijk de levensloop van de eerste generatie Marokkanen in Nederland.